دكتر محمود صناعي
دكتر محمود صناعي در سال 1297 در شهر اراك به دنيا آمد. پس از طي تحصيلات مقدماتي، دوره كالج آمريكايي (دبيرستان البرز) را به پايان رساند. او از دانشگاه تهران، ليسانس زبان انگليسي و فلسفه و علوم تربيتي گرفت و در سال 1324 راهي انگستان شد و پس از اخذ درجة كارشناسي ارشد و دكترا در رشته فلسفه، روان شناسي به يادگيري روان كاوي پرداخت و در اين رشته نيز مدرك معتبر گرفت. پروفسور ج.ك. فلوكل، دانشمند انگليسي، به سفارت ايران در لندن نوشت:
خوشوقتم كه به شما خبر دهم ايشان پس از چهار سال تحصيلات ومطالعات فني و تخصصي، اكنون از طرف موسسة پيسكاناليز به عنوان متخصص مشكلات رواني به رسميت شناخته ميشود.
دكتر صناعي در سال 1332، سمت سرپرستي دانشجويان ايراني و وابستة فرهنگي ايران در انگلستان را به طور افتخاري پذيرفت. در سال 1333 به عضويت انجمن بين المللي پيسكاناليز انتخاب گرديد.
حوزة علاقه او Attitude بود كه خودش در كتاب «فرد در اجتماع» (1347)، معادل بازخورد را براي آن به كار برد. بين سالهاي 1950 تا 1952 ميلادي، چهار مقالة جدّي در زمينة بازخوردها منتشر كرد. اگر به عناوين اين چهار مطالعه دقت كنيم، متوجه ميشويم كه سه تاي آنها با روش تجربي انجام شده و در مجلات معتبر چاپ شدهاند.
Sanai, M. (1950). An experimental study of politico – Economic attitudes. International of Opinion an Attitude Research, 4, 563-577.
Sanai, M. (1951), An experimental study of social attitudes. Journal of social psychology, 34, 2,4.
Sanai, M. (1952), Empirical study of political, religious and social attitudes. British Journal of psychology, statistical section, 5, 82, 92.
Sanai, M. (1952), The relation between social attitudes and characteristic of personality. Journal of social psychology, 36, 3-13.
او پس از بازگشت به ايران به سمت دانشياري دانشگاه تهران پذيرفته شد. در ضمن تدريس، موسسة روانشناسي دانشگاه تهران را بنيانگذاري كرد. نميدانم در اين موسسه كه امروزه نام ديگري دارد، آيا از بنيانگذار آن يادي ميشود؟
دكتر صناعي سخت در تلاش بود كه موسسة روانشناسي بتواند به آخرين كتابهاي علمي در اين زمينه دست يابند و مهمترين نشريات ادواري را گرد آورد. به گواه برخي از دانشجويان با گذشت سالها، هنوز هم كتابخانة موسسة روان شناسي دانشگاه تهران يكي از غني ترين كتابخانهها از نظر منابع كلاسيك روانشناسي در ايران است.
|